نقش ارسنیک در القای آپوپتوزیس از مسیر fas در بیماران لوسمی حاد پرومیلوسیتی با جابه جایی کروموزومی

لوسمی حاد پرومیلوسیتی یکی از زیر گروه های لوسمی حاد میلوییدی است که در 15-10% بیماران رخ می دهد. حدود 30-20% از این بیماران که تحت درمان استاندارد با آل ترانس رتینوییک اسید(atra) قرار می گیرند، در کم تر از 1 سال دچار عود می شوند. تری اکسید ارسنیک(ato) به تنهایی می تواند سبب القای پس رفت کامل بیماری، حتی در بیماران مقاوم به درمان یا دچار عود شود. مطالعات محققان در جهت مشخص کردن مکانیسم های عمل کرد این پاسخ های بالینی نشان داد که ارسنیک به طور مشخص مسیرهای پیام رسانی داخل سلولی به خصوص القای تمایز با دوز پایین و القای آپوپتوزیس با دوز بالا را تحت تأثیر قرار می دهد. تاکنون بررسی آپوپتوزیس به طور مستقیم در سلول های این بیماران صورت نگرفته است و برخلاف مطالعات انجام شده روی رده های سلولی لوسمیک که به طور عمده نشان دهنده عدم تغییر بیان fas/apo 1 به عنوان یکی از گیرنده های کلاسیک آپوپتوزیس در طول درمان با ato هستند، تغییر در بروز این گیرنده آپوپتوزیس به طور مستقیم در بیماران بررسی نشده است. در تحقیق حاضر به منظور بررسی الگوی آپوپتوزیس در سلول های بدخیم این بیماران، از یک روش فلوسایتومتری 3 رنگ و تک لیزری جهت شناسایی سلول های لوسمیک آپوپتوتیک استفاده شد؛ به طوری که در جمعیت ناهمگن سلول های مغز استخوان بیماران، با استفاده از روش annexin v و aad-7 جمعیت های اولیه و انتهایی آپوپتوزیس شناسایی شد و در پانل دیگری نیز بیان fas/apo i در جمعیت لوسمیک مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده، بیش ترین میزان آپوپتوزیس در هفته های اول تا دوم درمان شناسایی می شود و بیان fas در سلول های بدخیم این بیماران در زمانی که آپوپتوزیس القا می گردد، نشان دهنده شرکت این گیرنده در القای مرگ برنامه ریزی شده سلولی می باشد